در این مقاله سعی داریم در مورد اهمیت دوران کودکی در زندگی فرد صحبت کنیم؛ تجارب دوران کودکی در ویژگی های رفتاری و شخصیتی فرد تاثیرگذار است و بسیاری از مشکلاتی که فرد در دوران بزرگسالی با آنها مواجه است، مشکلاتی هستند که ریشه در کودکی دارند؛ آلفرد آدلر پزشک روان درمانگر و روانشناس معروف اتریشی، معتقد بود آرزوهای فرد در دوران کودکی شکل می گیرد و فرد در دوره بزرگسالی برای رسیدن به خواسته ها و آرزوهای دوران کودکی تلاش می کند.
بسیاری از افرادی که با سختی های دوران کودکی و یا تجربه های منفی در این دوره درگیر بودند در بزرگسالی همین تجربیات زندگی فرد را تحت تاثیر قرار داده و فرد را دچار مشکلات زیادی می کند، همچنین کمبودها و عقده هایی که فرد در دوران کودکی داشته، بر تمامی جنبه های مختلف زندگی فرد از جمله روابط اجتماعی، احساس رضایت از زندگی، روابط عاشقانه، اعتماد به نفس و حتی آموزش و پرورش، تاثیر گذار است.
آسیب های دوران کودکی
یک سری از بیماری های روانی در دوران کودکی وجود دارد که در صورت عدم درمان در بزرگسالی نیز برای فرد مشکل ساز خواهند بود و همین موضوع، اهمیت شناسایی و درمان آسیب های دوران کودکی را نشان می دهد؛ در ادامه همراه ما باشید تا با تعدادی از آسیب های احتمالی در این دوران که ممکن است حتی به طور ناخوآگاه کودک شما را تهدید کند آشنا شوید.
عدم داشتن عزت نفس
عزت نفس یکی از خصوصیات فردی است که در دوران کودکی و در ارتباط با دیگران و به خصوص خانواده شکل می گیرد، خانواده هایی که کودکان خود را همان طور که هستند نمی پذیرند و علاقه خود را به آنها نشان نمی دهند باعث ایجاد این احساس عدم عزت نفس در کودک می شوند و کودک فکر می کند که بایستی یک تغییر و تحول در خودش ایجاد کنند تا از سوی والدین پذیرفته شود، عدم داشتن عزت نفس باعث می شود تا در آینده این کودک تبدیل به فردی تنبل، کمرو و خجالتی، بدبین، قابل ترحم و پر از کارهای ناتمام شود.
چیزی که والدین باید بدانند که یک سری نکات کاربردی تربیت کودکان وجود دارد که بایستی به آنها توجه داشته باشند که یکی از این نکات کاربردی این است که هر کودکی با خصوصیات و ویژگی های منحصر به فردی متولد می شود که او را از دیگران متمایز می کند؛ پذیرش این تفاوت از سوی والدین منجر می شود تا کودک احساس اعتماد به نفس داشته باشد.
اضطراب جدایی
کودکانی که در این دوران با این آسیب مواجه هستند همیشه این ترس را دارند که والدین آنها را ترک کنند و تنها شوند و همین احساس باعث می شود تا کودک دچار استرس و اضطراب شود، این افراد حتی در بزرگسالی افرادی کمرو و مطیع هستند که همیشه احساس ناامنی را همراه خود دارند؛ این وظیفه والدین است که با تربیت درست احساس امنیت و آرامش را برای کودک فراهم کنند.
ترس از رها شدن
این رها شدن می تواند هم به صورت فیزیکی باشد یعنی همان کودکانی که در کودکی بدون سرپرست رها شدند و یا اینکه با وجود قرار گرفتن و حضور در خانواده با نادیده گرفته شدن و کم اهمیتی دچار این آسیب شوند؛ کودکانی که این تجربه را داشته اند در دوران بزرگسالی با مشکلات زیادی از جمله تنهایی، ترس از رها شدن اما این بار در دوران بزرگسالی، ترس از طرد شدن، داشتن دیوار در اطراف خود و اجتناب از برقراری روابط اجتماعی سازنده مواجه هستند.
این افراد همیشه به دنبال راه هایی هستند تا این خلا را پر کنند، حتی در زندگی مشترک هم دچار مشکلات زیادی می شوند حتی ممکن است که شریک عاطفی خود را رها کنند؛ تشخیص این آسیب کار آسانی نیست اما والدین می توانند در مورد تغییر رفتارهای کودک خود با متخصص در زمینه روانشناسی کودک و نوجوان مشاوره کنند.
بی عدالتی
کودکانی که در این دوران با برخوردهای ناعادلانه اطرافیان به خصوص والدین خود مواجه می شوند، در آینده تبدیل به افرادی منفی نگر و بدبین می شوند؛ این رفتار نامناسب باعث ایجاد زخم هایی عمیق در زندگی آینده کودک ایجاد می شود که التیام پیدا نمی کند و باعث می شود تا فرد در دوران بزرگسالی احساس نا امنی کند و فرد همین قضاوت ناعادلانه را این بار خودش نسبت به اطرافیان داشته باشد و همه چیز آنها را مورد قضاوت قرار دهد؛ بنابراین والدین بایستی مراقب رفتارشان باشند زیرا گاهی اوقات حتی به صورت ناخودآگاه دچار این قضاوت ناعادلانه حتی در مورد فرزندان خود می شوند.
